Terwijl ik op de vlucht terug ben van New York naar Genève, denk ik terug aan het ongelooflijke avontuur van de New York Marathon dat afgelopen zondag plaatsvond. Laten we direct teruggaan naar het hart van The Big Apple.
Het ontstaan van de droom van de New York Marathon
Op 4 november 2017 nam ik deel aan de 5-kilometer race, die het laatste kilometer van de iconische New York Marathondoor Central Park traceerde. De typische gele taxi’s van New York maakten plaats voor een zee van enthousiaste hardlopers. Geplaatst aan de voorhoede van deze levendige menigte, slingerend tussen de torenhoge gebouwen, voelde ik een diep gevoel van verbinding – alsof de hele stad alleen aan ons, de hardlopers, toebehoorde.
De volgende dag, vanaf een dak met uitzicht op de Brooklyn Bridge in Queens, juichte ik vrienden en talloze vreemden toe. Het spektakel van tienduizenden hardlopers, getooid in diverse vermommingen of trots hun landkleuren tonend, liet een onuitwisbare indruk op me achter. Met Malou, een expat-vriend in The Big Apple, staken we de Queensboro Bridge over terug naar Manhattan, onszelf onderdompelend in de schoenen van de deelnemers. Ondanks het regenachtige weer plantte de fenomenale sfeer een zaadje in mijn gedachten: op een dag zou ik de New York Marathon lopen!
Een jaar later, heb ik mijn eerste marathon in Lausanne aangepakt. De ervaring was anders dan wat ik ooit had gevoeld – benen die ogenschijnlijk van lood waren, de beruchte marathonmuur. Direct na de finishlijn over te steken, bleef een vraag in mijn gedachten hangen: “Wat komt hierna?” Het antwoord was kristalhelder – New York! Eind januari heb ik me samen met Romain ingeschreven voor de New York Marathon, waarmee de droom in gang werd gezet.
Voorbereiding op de New York City Marathon
Ter voorbereiding op de aanstaande marathon, draait mijn zomertraining voornamelijk om trailrunning, met de nadruk op een robuust regime voor de MCC en de 40 kilometer van de Ultra Trail of Mont-Blanc. Het integreren van meer fietsen in de routine versterkt de uithoudingsvermogen en langdurige inspanningen verder. In september start ik met het trainingsschema aangeboden door onze RunMotion Coach applicatie.
Gelukkig met het schilderachtige fietspad tussen Chambéry en Aix-les-Bains, schakel ik naadloos over naar hardlopen op asfalt tegen de achtergrond van prachtige landschappen. De voorbereiding belooft veel goeds, gemarkeerd door overwinningen in de halve marathon van Chambéry en een persoonlijk record in de halve marathon van Lyon in 1u08.
Echter, een speling van het lot vindt een week voor New York plaats. Tijdens wat mijn laatste geplande actieve uitje had moeten zijn, ontvouwt zich een plotselinge en heftige allergische reactie terwijl ik langs een stuk vers gemaaid gras en planten loop. Ondanks het ongemak, sleep ik mezelf naar huis.
Toch ligt de essentie van de Amerikaanse droom in zelfvertrouwen. Het gaat erom op je geluksster te vertrouwen en grenzen te trotseren. De opwinding neemt gestaag toe gedurende de week en op donderdagavond zetten we voet op Amerikaanse bodem. Handig genoeg logeren we op Staten Island, slechts 3 kilometer van de startlijn – een ideale locatie voor de racemorgen! Voor de marathon verkennen we Midtown Manhattan, waarbij we een metrokaart gebruiken om energie te besparen. Ons bezoek omvat ook het bijwonen van de opname van de podcast “In the Head of a Runner” met Stéphane Plaza en Emmanuel Vidal, de oprichter van I-Run. Het waarnemen van de diverse motivatiebenaderingen van elke hardloper blijkt een fascinerende ervaring te zijn.
New York Marathon: D-Day
Met een gemakkelijke opstaan dankzij de jetlag is het 6 uur ’s ochtends in New York en middernacht in Frankrijk. We vertrekken om 7:30 uur en bereiken het vertrekdorp aan de voet van de Verrazzano-brug tegen 8:00 uur. Hier ontmoeten we Pierre-Louis Zajac, een lokale journalist voor de Dauphiné Libéré met een indrukwekkende score van 37 New York marathons op zijn naam!
Ondanks dat het in het begin een beetje fris is, ben ik voorbereid met oude kleding en een overlevingsdeken. De stralende zon warmt ons geleidelijk op terwijl we ons voorbereiden op de ideale omstandigheden voor het lopen van een marathon vandaag. De start-SAS opent een uur voor vertrek en we doen lichte jogging en dynamische strekoefeningen als een beknopte warming-up. Vijftien minuten voor vertrek worden we naar de startlijn geleid, wat het begin van de show aankondigt!
De luidsprekers pulseren met de nieuwste hits, waardoor de perfecte pre-race stemming wordt gezet. Het zingen van het Amerikaanse volkslied is een indrukwekkend moment, een traditie die in alle races in de Verenigde Staten wordt gevolgd. De NYPD helikopters die over de Verrazzano-brug vliegen, creëren een prachtig schouwspel, vergelijkbaar met de Patrouille de France in Frankrijk.
En daar gaan ze! Frank Sinatra’s “New York, New York” speelt terwijl de hardlopers zigzaggen door de straten. Een ingenieuze zet van de organisatoren plaatst ongeveer 200 lopers, die streven naar tijden tussen 4 en 7 uur, tussen de twintig professionele lopers en degenen die mikken op marathons van onder de 3 uur. Het zich voorstellen van de chaos en het gedrang in die mix is op zichzelf al een spektakel. Slechts 20 seconden na het startschot steken we de startlijn over. Na 500 meter vind ik eindelijk een stabiel tempo, waardoor ik de ontspanning vind die cruciaal is voor de marathon.
Ik geef een eerste duw en beland naast een loper die mikt op een finish in 2u22. Ik hydrateer met 2 tot 3 slokjes water bij elk ravitailleringsstation, die ongeveer 1 tot 2 mijl uit elkaar liggen. In New York zijn er geen prullenbakken, dus gooien we de kartonnen bekers op de grond. Ik kan niet nalaten me af te vragen over de staat van de weg na de passage van tienduizenden hardlopers.
De eerste kilometers vliegen mentaal voorbij; de tijd lijkt weg te glippen. Bij het 10 kilometerpunt behoud ik een tempo dat wijst op een finish in 2u20, in de pas blijvend met een Australische loper.
“Je ziet er sterk uit! “
Tijdens een beklimming in Brooklyn, rond Mile 9, overlaadt een uitbundige menigte ons met aanmoediging. “Je ziet er sterk uit!” Een glimlach breekt door op mijn gezicht terwijl ik een bord passeer met de tekst “Wow, je bent sexy.” De creativiteit van de 2 miljoen toeschouwers is werkelijk opmerkelijk!
Rond Mile 12 (km 19) kom ik mijn eerste uitdaging tegen. Met een tijd van 1u10’45 in de halve marathon komen herinneringen aan de zondag in 2017 toen ik mijn vrienden aanmoedigde, in me op. Fysiek voel ik me goed en ik spaar bewust energie voor de beklimming van de Brooklyn Bridge in Queens. Bij de afdaling grijpt een plotselinge scherpe pijn me bij de buik. Ongestoord maak ik een snelle stop bij een van de draagbare toiletten die zijn opgesteld na een ravitaillering. Het is mijn eerste ervaring met darmklachten tijdens het hardlopen, en het lijkt erop dat de marathondag de uitgekozen gelegenheid is. Ik verlies niet meer dan twintig seconden.
Voorzichtig benader ik de beklimming van de Queensboro Bridge, met zijn 500 meter stijging en 40 meter daling, betreden we Manhattan. De levendigheid van de menigte op First Avenue steekt schril af tegen de stilte van de Queensboro Bridge. De ogenschijnlijk eindeloze straat van deze lange avenue test mijn uithoudingsvermogen. Ik maak een tweede en laatste pitstop. Terwijl we de Bronx-brug oversteken naar het vijfde en laatste district van New York, wordt het fysiek uitdagend. Toch lijkt de tijd te vliegen, vooral wanneer ik me realiseer dat we de 2-uursgrens hebben overschreden.
Op de iconische Fifth Avenue vormt zich een klein groepje van 3 of 4 hardlopers en ik zie Thierry Guibault in mijn pas. Dit inspireert me om vooruit te snellen, met als doel de ere-titel van de eerste Franse finisher te behalen. Bij het betreden van Central Park voor de laatste 5 km, voel ik een elektrische schok in mijn kuit bij een afdaling, maar bijt ik op mijn tanden om er overheen te komen.
Thierry haalt me in op 1 kilometer van de finish, en hoewel ik een paar meter verlies, overtuig ik mezelf mentaal dat de inspanning de moeite waard is. Met al mijn kracht eindig ik sterk met een tempo van 3’12 voor de laatste kilometer. Het oversteken van de finishlijn brengt zowel opluchting als immense vreugde – ik heb mijn grenzen verlegd en de titel van de eerste Franse finisher veiliggesteld, en mijn persoonlijk record met 2 minuten verbeterd door te eindigen in 2u26’36!
Nadat ik mijn finishersmedaille ontvang, vraag ik enthousiast aan een vrijwilliger om Romains telefoon voor zijn positie op de applicatie te controleren. Hij komt een paar minuten later aan, en voltooit de marathon in 2:39, waarbij hij de beruchte muur in Central Park heeft getrotseerd!
De marathon blijkt een buitengewoon avontuur te zijn, een race tegen jezelf. De New York-mythe, met zijn grootsheid en exotisme, verandert de New York Marathon in een Amerikaanse droom binnen handbereik. Nu de 50e editie volgend jaar nadert, blijft de vraag: Wat ga jij doen op 1 november 2020? 😉
Mijn tips voor de New York City Marathon
- Geniet van de Ervaring: Omarm het moment, laat de energie van de menigte je dragen. Je bent een van de gelukkige 55.000 deelnemers aan de legendarische New York Marathon – geniet van elke stap!
- Strategische Accommodatie: Blijf indien mogelijk op Staten Island om dicht bij de start te zijn en vermijd de busrit om 5:30 uur (voor een race om 9:40 uur). Hoewel de terugkeer na de race misschien wat langdurig is, is de veerboot van Manhattan naar Staten Island een magische ervaring, met passage voor het Vrijheidsbeeld. Hierdoor kun je “slechts” 1:30 tot 2 uur voor je race aankomen.
- Warming-Up voor de Race: Maak gebruik van de gelegenheid om voor de startlijn in de start-SAS even te joggen. Ren 5 tot 10 minuten en doe dynamische stretches voor een goede warming-up.
- Intelligente Kledingstrategie: Houd warme kleding aan totdat je naar de startlijn wordt geleid (15 minuten voor vertrek). Deze items worden vervolgens verzameld in bakken om aan verenigingen te worden geschonken.
- Optie Bagage-Afgifte: Je kunt 1u30 voor vertrek een tas afgeven om deze bij de finish op te halen. Als alternatief kun je kiezen voor een poncho thema van de marathon bij de finish. Beslis over je voorkeur in de maanden voorafgaand aan de race.
- Kleurgecodeerde Ravitailleringsstations: Let op de kleurcode bij de ravitailleringsstations. Oranje staat voor energiedrankjes, terwijl groen water aangeeft. Met voorzieningen bijna om de 2 kilometer, overweeg om elke post 2 tot 3 slokjes te nemen. Toiletten zijn bijna beschikbaar na elk ravitaillering indien nodig.
- Beklimming van de Queensboro Bridge: De beklimming van de Queensboro Bridge is lang en redelijk steil. Probeer zo ontspannen mogelijk te blijven en spaar je energie voor de laatste 15 kilometers.
